سنسور اعلان حریق چیست و چگونه کار می‌کند؟

سنسور اعلان حریق مجموعه‌ای از دستگاه های اعلام حریق مانند آشکارسازهای دود، حرارت، شعله و گاز است که برای تشخیص سیگنال‌ها و هشدارهای آتش از طریق آژیر و فلاش استفاده می‌شود. طراحی، اجرا و استفاده صحیح از این سیستم می‌تواند از بسیاری از خطرات جانی و مالی جلوگیری کند.
همچنین امروزه از سیستم‌های اعلام حریق در ساختمان‌ها، فضاهای مسکونی و صنعتی برای کاهش خسارات ناشی از آتش سوزی و همچنین اطلاع رسانی به ساکنین ساختمان در صورت بروز حریق از این سیستم ها استفاده می‌شود. تا حد امکان از صدمات جلوگیری شود.

اجزای سنسور اعلان حریق

یک سیستم اعلام حریق غیر اتوماتیک شامل تعدادی دستگیره، آلارم و آژیر است که در نقاط مختلف توسط یک منطقه مشترک یا مستقل به منبع متصل می‌شوند. جک ها معمولا باز هستند و جریانی از مدار عبور نمی کند.
درصورتی‌که یکی از شستی‌ها بسته شود، جریان مدار برقرار می‌شود و آژیر سیستم اعلام حریق به صدا درخواهد آمد. در سیستم اعلام حریق اتوماتیک، علاوه بر این تجهیزات تعدادی دتکتور نیز وجود دارد که توسط پنل مرکزی، کنترل می‌شوند. در این سیستم‌ها نیز امکان اعلام دستی وجود دارد. یک سیستم اعلان حریق اتوماتیک معمولی معمولاً از این اجزا تشکیل شده است:

۱. شستی اعلام (call point)

شستی های اعلام حریق زمانی که ذرات روی در مواقع اضطراری شکسته می‌شوند فشار داده می شوند و اعلام حریق در عرض دو ثانیه فعال می شود. دستگیره ها در مسیرهای خروجی یا روی پله‌هایی قرار می‌گیرند که معمولاً به مکان های امن منتهی می‌شوند. دستگیره‌ها معمولاً در ارتفاع 1 متری و 25 سانتی متری از کف نصب می شوند. رنگ و محل دستگیره‌ها به گونه‌ای که به راحتی دیده شوند.

۲. وسایل هشداردهنده

آلارم ها در دو فرمت شنیداری (بوق و زنگ) و تصویری (فلاش) ارائه می شوند. فرکانس آژیر و زنگ در سیستم اعلام حریق متفاوت است و قابل کنترل است. آژیرهای الکترونیکی از تنوع صدا و تن صدای بیشتری برخوردار هستند و انتخاب نوع آلارم بسته به محیطی که قصد استفاده از آن را دارید متفاوت است. در مکان هایی که صدا آزاردهنده است یا برای آموزش افراد ناشنوا نیز از آلارم های صوتی استفاده می شود.

۳. کاشف‌ها یا دتکتورها

در هسته سیستم اعلام حریق، دتکتورها وجود دارند.